Mój pierwszy raz z audiobookiem!

Co prawda miałam już do nich kilka podejść, ale zawsze były one po angielsku, by ćwiczyć rozumienie ze słuchu. Nigdy wcześniej nie słuchałam niczego po Polsku i zawsze wychodziłam z założenia, że to nie dla mnie i mi się nie podoba. Pewnie nadal trwałabym w tym bezpodstawnym przeświadczeniu, ale całkowicie niespodziewanie trafił do mnie audiobook książki Czerwień Rubinu - Kerstin Gier.

Pewnego dnia szesnastoletnia Gwen odkrywa, że jest posiadaczką genu podróży w czasie – niespodziewanie przemieszcza się o sto lat wstecz. Okazuje się, że nie jest jedynym podróżnikiem - istnieje całe tajne bractwo, zajmujące się kontrolą dwunastu podróżników w czasie – Gwen jest ostatnim z nich. Szybko odkrywa, że jedenastym jest bardzo atrakcyjny dziewiętnastolatek: Gideon. Ale zakochiwanie się nie jest takie proste gdy się skacze tam i z powrotem w czasie i gdy trzeba wypełnić niebezpieczną misję w XVIII. wieku.

Teraz już oficjalnie mogę potwierdzić, mając niezbite dowody, że audiobooki nie są dla mnie. Uwielbiam literaturę, uwielbiam fantastykę i uwielbiam wydawnictwo Egmont, ale przez Czerwień Rubinu nie przebrnęłam. Bynajmniej nie przez treść. Co to, to nie! Przez adudiobook właśnie. Do książki mimo wszystko podejście jeszcze kiedyś zrobię. 

Na początku zirytował mnie głos lektorki - Małgorzaty Lewińskiej - jakoś tak kompletnie mi tam nie pasował, ale kiedy wreszcie się do niej przyzwyczaiłam i stwierdziłam, że w sumie nie robi mi to, kto będzie książkę czytał, dopóki się nie zawiesza i nie jąka, jakby pierwszy raz widział ją na oczy, przestał mi on przeszkadzać. Kiedy więc przyzwyczaiłam się do tonu Pani Małgorzaty i jej sposobu czytania zauważyłam, że wyłączam się średnio co minutę i kiedy wracam do żywych, nie wiem o czym jest mowa, bo przeleciał już kolejny fragment tekstu. Uważam, że audiobooki są naprawdę świetne i dobrze, że niektóre wydawnictwa skłaniają się ku temu, by je wydawać z prostego powodu: literatura jest piękna, literatura jest dla wszystkich, ale niestety nie wszyscy mogą czytać. Najprostszy przykład - niewidomi. Dzięki audiobookom mogą uczestniczyć w świecie literackim i "czytać" nowości. Ja mimo wszystko dziękuję, więcej za audiobooki się nie biorę. Nie moja brożka, nie potrafię ich słuchać i zdecydowanie bardziej wolę czytać. Nawet na czytniku, ale czytać. Słuchanie pozostawiam zainteresowanym!