Tajemnica diabelskiego kręgu - Anna Kańtoch

Tytuł: Tajemnica diabelskiego kręgu
Autor: Anna Kańtoch
Strony: 544
Wydawnictwo: Uroboros

Cena okładkowa: 39,90zł

Niby nie ocenia się książki po okładce. Każdy powie: Nie, ja tak nie robię. Gówno prawda. Sama patrzę na okładki i przyznaję się do tego bez bicia. Nie wiem czy na ten tytuł w ogóle spojrzałabym, gdyby nie jego okładka. To ona mnie uwiodła i to ona sprawiła, że zapragnęłam książkę przeczytać. Nie obchodziło mnie to o czym jest, czy to w ogóle moja tematyka i czy jest jakakolwiek szansa, ze mi się spodoba. Zakochałam się w okładce i stwierdziłam, że raz kozie śmierć. Nie spodoba mi się to trudno, ale przeczytać ją muszę.

Nie każdy zostaje wybrany przez anioły i zaproszony przez nie na tajemnicze wakacje w klasztorze znajdującym się w niewielkiej miejscowości Markoty. Tak się składa, że przydarzyło się to trzynastoletniej Ninie. Nie bardzo wie jednak, dlaczego – jest przecież bardzo zwyczajną dziewczyną. Czy aby na pewno?

Pierwsze schody zaczęły się, kiedy rozmawiałam z Kasią z bloga Poradnikpozytywnegoczytelnika. Powiedziała mi, że wydarzenia mają miejsce zaraz po wojnie. Pierwsza moja myśl: No to się wkopałam. Nie mam nic do tego okresu, ale niezbyt przyjemnie kojarzy mi się w książkach, ale skoro nie przywiązywałam wagi do opisu książki to nie przyłożyłam też do tego, jak ona się zaczyna. Dałam jej szansę i naprawdę się z tego cieszę, bo gdybym przeczytała opis na tylnej okładce prawdopodobnie bym po nią nie sięgnęła i popełniła spory błąd.


Po pierwsze i najważniejsze: nie ma się co bać tego, że wydarzenia mają miejsce zaraz po wojnie. To w żaden sposób nie wpływa na treść i odbiór książki. Owszem, można odczuć, że nie czytamy o XXIw. aczkolwiek nie jest to dominujący wątek książki, który mógłby czytelnikowi wadzić. Autorka pamiętała o tym, po jakim okresie czasu się porusza, nie wtrącając czegokolwiek, co wskazywałoby na jakiś inny okres czasu. Po drugie: książka jest z gatunku fantastyki, ale tak naprawdę do prawie końca książki czytelnik w ogóle tego nie odczuwa, więc nie musicie przejmować się tymi wszystkimi aniołami. To nie jest kolejne Szeptem, czy inna książka, w której anioł a nawet lepiej, bo upadły anioł zakochuje się w śmiertelniczce. Przez większość książki zastanawiałam się, gdzie ta fantastyka się ukryła, bo dla katolika zarówno anioł jak i diabeł istnieją, więc to nic dziwnego, że akurat w książce mogłyby się ujawnić.

Po trzecie: przepiękne wydanie. Nie mówię tutaj już o samej okładce, która mnie tak zafascynowała, ale o jej wnętrzu. W książce znajduje się kilka ilustracji stworzonych przez genialnego Dominika Brońka, który sprawił, że jeszcze chętniej wertowałam kolejne strony, chcąc odkryć kolejne ilustracje, które trafiają w punkt. Po czwarte: to, że bohaterowie są nieletni a nawet można powiedzieć, że to jeszcze dzieciaki, w żaden sposób nie ujmuje książce. Bardzo często jest tak, że dzieciaki stają się superheroes i nie są za grosz autentyczne. Tutaj od początku do końca miałam wrażenie, że mogę utożsamić się z bohaterami. Każdy miał swoje lęki i słabości, każdy dążył do udowodnienia, że jest lepszy od drugiego. Książka opowiada o prawdziwych uczuciach i emocjach, które siedzą w każdym z nas i które w zaistniałej sytuacji również znalazłyby ujście. W tej fantastyce jest bardzo dużo realnych emocji, które sprawiają, że książkę czyta się z ogromną przyjemnością. Nie jest to może najlepsza książka roku i może nie będę czytała jej przynajmniej kilka razy w życiu, ale na tle innych wypada naprawdę bardzo dobrze i jeżeli macie ochotę po nią sięgnąć to po prostu to zróbcie.